سال جدید هم از راه رسید! (چشمی به هم زدیم و 1403 گذشت)

به جای تبریک و مطالب کلیشه‌ای، می‌خواهم بنویسم:

فرا رسیدن سال نو ترسناک است... 

اینکه با یک چشم برهم زدن سالی گذشته و سال دیگری از راه رسیده است!

چه می شود کرد؟

می گذرد...

خوش باشد؛ شیرین باشد و... می گذرد.

ناخوش باشد؛ تلخ باشد و... باز هم می گذرد.

آنچه من فهمیده ام این است که «انسان» باید از همین فرصت های در حال گذر «استفاده» کند و بهره ببرد.

باز شعاری شد؟ شاید کمی توضیحِ بیشتر، قصدم را روشن‌تر کند:

روایت مشهوری از امام علی (ع) وجود دارد که حضرت بیان می‌دارند هرکس دو روزش شبیه بهم باشد «مغبون»¹ است. عرض من هم همین است که هرکس دو سالش شبیه بهم باشد مغبون است! خب؛ چه باید کرد که دو سالمان شبیه بهم نباشد؟

پاسخ این است:

استفاده از فرصت...

باز روایت دیگری از امیرمومنان (ع) داریم که حضرت فرموده‌اند: فرصت ها مانند ابر بهار در گذرند...

این روزها اگر به آسمان نگاه کنیم، ابرهای بهاری با شکل‌های زیبا و چشم نوازشان، اتفاقا همین روایت را در ذهنمان تداعی می‌کند که فرصت‌ها به سرعت گذشتن ابرهای بهاری درگذرند! 

می‌دانیم که در یک روز بهاری می‌تواند سه اتفاق رخ دهد: 

1. صبح هوا سرد باشد!
2. ظهر گرم شود!
3. عصر ابری شده و ببارد!

کما اینکه به خاطر دارم چند سال قبل، در یکی از روزهای تعطیلات نوروزی، برف، باران و آفتاب را در یک روز دیدیم! یعنی اول، هوا ابری و سرد بود و صبح زود برف سبکی بارید و متوقف شد. چند ساعت بعد هوا کمی گرمتر شد و کمی باران بارید. قبل از اذان ظهر هم هوا کاملا صاف و آفتابی شد!

به عبارت دیگر در بهار، تغییر در وضعیت آب و هوا و آمدن و رفتن ابرها، بسیار سریع اتفاق می‌افتد.

بنابراین باید از این فرصت ها نهایت استفاده را برد.

پی‌نوشت:

1. مغبون به معنی شکست خورده، فریب خورده، ضرر کرده و... است. (به نقل از دیکشنری و فرهنگ لغات آبادیس: اینجا abadis.ir)

2. روایات زیادی از حضرات معصومین علیهم السلام با مضمون یکسان بودن دو روز وجود دارد و من روایاتی از امام علی(ع)، امام صادق(ع) و امام موسی کاظم(ع) با همین مضمون دیده‌ام. به عنوان نمونه امام علی(ع) می‌فرمایند: مَنِ اعتَدَلَ یَوماهُ فهُو مَغبونٌ و مَن کانَ غَدُهُ شَرَّ یَومَیْهِ فمَحرومٌ و مَن لَم یُبالِ بما رُزِئَ مِن آخِرَتِهِ إذا سَلِمَتْ لَهُ دُنیاهُ فهُو هالِکٌ و مَن لَم یَتَعاهَدِ النَّقصَ مِن نفسِهِ غَلَبَ علَیهِ الهَوى و مَن کانَ فی نَقصٍ فالمَوتُ خَیرٌ لَهُ.
یعنی: هر که دو روزش یکسان باشد، مغبون است... و هر که فردایش بدتر از دیروز او باشد، محروم است! و هر که چون دنیایش تأمین شود دیگر به خیر آخرت خود اهمیتى ندهد، هلاک است... و هر که به کاستى وجود خود رسیدگى نکند، خواهش‌هاى نفْس بر او چیره شود و هر که در کاستى باشد، مرگ برایش بهتر است. منبع: الأمالی للصدوق 477/644. (به نقل از پایگاه اینترنتی احادیث شیعه به آدرس: www.hadithlib.com)

3. قرار نیست با نمره 20 شروع کنیم! از نظر من اگر شروع کنیم، ولو با نمرۀ 0 بسیار بهتر از این است که به امید 20 هرگز شروع نکنیم و فرصت ها از دست برود!

4. امید دارم آنچه عرض شد به جهت اینکه حاصل «تجربه» شخصی این حقیر است؛ ان‌شاءالله موثر واقع شود.

5. سال نو را تبریک و شادباش عرض می کنم. امید که خدای متعال به حال ما نظر کند و خیر دنیا و آخرت را نصیبمان فرماید و عاقبتمان را ختم به خیر کند؛ آمین.

بازگشت تاج و آمدن کیروش

واقعا عجیب است... و شاید در هیچ کجای دنیا چنین اتفاقی نیافتد! تاج که اگر فقط یک پرونده و آنهم قرارداد عجیب و غریب ویلموتس را داشته باشد، به خاطر هدر دادن بیت المال باید محاکمه شود (خسارت ۶ میلیون دلاری فوتبال به بیت‌المال/ تاج، فتحی و انصاری‌فرد پاسخگو باشند. ایرنا. اینجا) دوباره در انتخابات شرکت کرده و با لابی به ریاست فدراسیون فوتبال می رسد...

این البته از مظلومیت های نظام ماست. نظامی که هنوز کار دارد تا بتواند از فساد و ورود مفسد به بدنه اش جلوگیری کند. به هر روی تاج دوباره به ریاست رسیده است و هنوز یکی دو روز از انتخابات فدراسیون نگذشته است که کیروش (کی‌روش) را به عنوان سرمربی انتخاب می کند. به این ترتیب اسکوچیچ که زحمت رساندن تیم به جام جهانی را کشیده است کنار می رود و کیروش باز می گردد...

اینجا برای یکی مثل من چند سوال مطرح می شود:

1. مگر آقای تاج به خاطر مشکل قلبی از سمتش کناره گیری نکرد؟ چه اتفاقی افتاده که دوباره به همان سمت بازگشته است؟ آیا احتمال نمی دهد که باز در یک بزنگاه دیگر مشکل قلبی یا مشکل دیگری را بهانه کند و بگریزد؟

2. حافظه تاریخی ما کوتاه است! قبول. ولی نه در این حد. مردم ما دوره ای به هاشمی رأی می دهند و تورم 49 درصدی را تجربه می کنند. چند سال می گذرد، اینبار به کاریکاتوری از هاشمی یعنی روحانی رأی می دهند و تورم 59 درصدی را تجربه می کنند! اما از زمان رفت و آمد تاج هنوز دو سه سال بیشتر نگذشته است! واقعا ایشان و کسانی که به او رأی داده اند با خود چه فکری کرده اند؟

3. کیروش از نظر من کار بلد است. او اتفاقا کاملا پاک است. اما در این ماجرا تاج خود و پرونده اش را پشت اسم کیروش پنهان کرده است.

4. نکته جالب حضور تاج در برنامه تلوزیونی و وعده و وعیدهای عجیب و غریب است! ایشان به نحوی سخن می راند که انگار قرار است معجزه کند. یکی نیست سوال کند که شما اگر می توانستی این کارهایی که می گویی را انجام دهی، در همان دوره اول انجام می دادی...

5. قوه قضائیه و حاکمیت ما اگر می خواهد به این موضوع یکبار برای همیشه رسیدگی شود، باید با قاطعیت برخورد کند. تاج باید محاکمه شود... مجلس و دولت انقلابی باید وارد عمل شوند و راه را برای تکرار چنین مواردی ببندند. این مطلب فارس را بخوانید تا ببینید این مرد چه خسارتی به کشور وارد کرده است: دادستانی تهران در نامه‌ای به وزارت ورزش قطاری از اتهامات تاج را برشمرد (اینجا) این مطلب هم خواندنی است: افشاگری رئیس کمیته ورزش مجلس از تخلفات صورت گرفته در انتخاب «تاج» (اینجا)

در نهایت اینکه حل این ماجرا نیاز به چند قدم ساده دارد:

1. تاج برکنار و با قاطعیت محاکمه شود.

2. از افرادی که شرایط ورود او را به صحنه رقابت فراهم کرده اند بازخواست شود.

3. از افرادی که به او رأی داده اند سوال شود که با چه منطقی سکات فوتبال کشور را به دست چنین فردی سپرده اند. (آزموده را آزمودن خطا نیست؟)

4. راهکاری اندیشیده شود که اهالی فوتبال و دلسوزان این رشته که به کشور و میهن خود وفادارند در انتخاب ریاست فدراسیون نقش آفرین باشند. نه افرادی که با لابی و... رأی خود را به این و آن می فروشند و تلاش می کنند شب را روز و سیاه را سپید جلوه دهند!

کاش این موراد زودتر اتفاق بیافتد. حتی اگر به قیمت از بین بردن چنین عفونتی لازم است تا بدن فوتبال کشور دچار تب شود، اشکالی ندارد و ارزشش را دارد. فوتبال و اصولا ورزش کشور باید یکبار برای همیشه نجات پیدا کند. وضع در کمیته ملی المپیک و دیگر فدراسیون ها هم البته همین است و شاید بدتر...