درباره مسیح علی نژاد که در صفحه یوتیوب بی بی سی فارسی از وی به عنوان: «مسیح علی‌نژاد، فعال سیاسی واجتماعی، تحول‌خواه و مدیر کمپین‌های متعدد علیه حجاب اجباری» یاد شده و استاد راه اندازی کمپین های دو سه نفره و شکست خورده است نباید زیاد حرف زد...
علی نژادی که با مقامات آمریکایی برای تحریم و حتی حمله نظامی به ایران به قول خودش «جلسه» می گذارد و اخیرا با پمپئو در این خصوص دیدار کرده است، حقیر تر از آن است که بشود درباره وطن دوستی یا گرایشات سیاسی اش سخن گفت.
به جز برنامه «پرگار» که علی رغم خزعبلاتی که در بعضی از قسمت های آن بیان شده است، برای من برنامه جذابی است، سایر بخش های بی بی سی فارسی چندان جذابیت ندارد. چراکه اینقدر «مکارانه» سعی می کنند اخبار را پوشش داده و تجزیه و تحلیل کنند که خیلی جاها تهوع آور می شود.
اما در هر صورت نشستم و برنامه «صفحه 2» بی بی سی فارسی با عنوان «مناظره انقلاب» را دیدم. در این برنامه نیما راشدان، علیرضا نامور، مهدی خزعلی و مسیح علی نژاد حضور داشتند. علی نژاد و خزعلی ارتباط اینترنتی داشتند و آن دو در استودیو حاضر بودند.
اگر می خواهید فلاکت براندازان و ضد انقلاب را ببینید، و وضع جمهوری اسلامی را حداقل از منظر اپوزیسیون و مخالفانش رصد کنید، خوب است این برنامه را ببینید.
این چهار نفر حتی در یک جمله هم «وجه مشترک» ندارند و چنان بهم می پرند که اگر به فرض محال روزی فرصت یابند برای کشور تصمیم گیری کنند، معلوم نیست چه بلایی سر کشور خواهند آورد. البته اگر کشور را به دست خانم علی نژاد بدهیم که طبعا چیزی از آن باقی نخواهد ماند و قطعه قطعه خواهد شد. خود سرکار هم طبعا جایشان در آمریکا مناسب است و همانجا در وزارت خارجه آمریکا فعال خواهند بود!
وضع مهدی خزعلی هم حقیقتا رقت انگیز است...
پسر مرحوم آیت الله خزعلی که بهترین فرصت را، به جهت نسبت فامیلی با آن پیر فرزانه، برای عاقبت بخیری داشته، به چنان ابتذالی کشیده شده که می گوید همسرش با حجاب چادر حاضر است بر علیه حجاب اجباری اقدام کند!
مشخص نیست آقای خزعلی که در برنامه شبکه کلمه درباره حق غصب شده حضرت علی (ع) مناظره می کند، فردای قیامت چه پاسخی برای این اقداماتش خواهد داشت.
اما درباره شخصیت مسیح علی نژاد به نظرم رسید با توجه به بی ادبی و پرخاشگری و روحیه تهاجمی که دارد، این نکته را یادآوری کنم که به نظر من شکل گیری چنین موجودی، نتیجه سرکوب درونی و بیرونی است. در واقع او از بیرون، یعنی از سوی خانواده اش، به شدت تحقیر شده و به اصطلاح تو سری خورده است و از درون نیز (با توجه به اینکه زن است) زشتی چهره اش او را تحقیر کرده است.
رفتار تهاجمی وی در حقیقت نتیجه این دو تحقیر درونی و بیرونی است...
من تصور می کنم یک دختر با چنین شرایطی، اگر تقوا و خداباوری نداشته باشد، یا آنچنان درونگرا و افسرده می شود که نیاز به دارو و درمان پیدا می کند، و یا برای پوشاندن ضعف هایش چنان پرخاشگر می شود که در مقابل همه با روحیه تهاجمی و بی ادبانه موضع می گیرد.
برای اثبات این مدعا به نظرم کافیست برنامه صفحه دو و نحوه مواجهه وی با علیرضا نامور حقیقی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تورنتو را ببینید.
