درباه حسن آقا میری و اینکه چرا خلع لباس شده و چه می گوید و چرا می گوید و چطور به اینجا رسیده، حرف و سخن بسیار است و اتفاقا مقالات مفیدی هم در فضای مجازی در این رابطه وجود دارد...
من امروز جلسه پرسش و پاسخ ایشان را دیدم. (بهمن 98) البته پیشتر هم سخنان متعددی از ایشان را دیده ام. (از یوتوب) تنها نکته ای که به ذهنم می رسد این است که ایشان به نیت خدمت، و نیت جذب به اسلام و نیت ترسیم اسلام واقعی، به جای اسلام کاریکاتوریزه شده تلاش می کند.
بله؛ بسیاری از سخنان ایشان قابل قبول نیست و مواضع تندی دارد. حکم دادگاه ویژه روحانیت هم بر چشم. منتهی هر کس را باید با قدر و منزلت و سطح خودش سنجید و ارزیابی کرد. اگر روزی حجت الاسلام نقویان، از مواضع انقلابی و منبرهای جذاب، به سمت جریانی غش کند که مواضعش در رسانه های معاند و خاص انتشار یابد، با توجه به سبقه و هوش و توانایی ایشان باید هم افسوس خورد. اما در رابطه با حسن آقا میری، من اتفاقا نه افسوس می خورم و نه ابراز نگرانی می کنم.
اتفاقا باید از ایشان متشکر بود. چراکه به نظرم می رسد افرادی که پای هیچ منبر و هیچ مجلس وعظی نمی نشینند را دور خود جمع کرده و به آنها نکاتی را می آموزد و عقلانیت اسلامی را تفهیم می کند. اما در سطح و قواره خودش.
جلسه پرسش و پاسخ یاد شده هم جای نقد فراوان دارد. از نحوه نشستن حسن آقا میری تا عصبانی شدنش. از حرف هایی که خودش هم نمی تواند دلیلی برایش بیاورد (مثلا در رابطه با سوال آب وضو) تا پاسخ های کلی که مخاطب را قانع نمی کند...
اما من می خواهم بنویسم که کار ایشان، به جهت جذب افرادی که جای دیگری جذب هیچ روحانی و منبری نمی شوند ستودنی است. ضمن اینکه تیزی و تندی سخنانش هم باید تحمل شود که می شود و اتفاقا برای نظام اسلامی نه تنها ضرری ندارد، که مفید هم هست.
توضیح و تفسیر این ادعا را هم به زمانی دیگر می گذارم و باز تأکید می کنم بر اینکه مخاطب آقا میری را ببینیم و بعد قضاوت کنیم. ایشان حداقل این هنر را داشته که جماعتی را جذب کند که جز پای منبر و درس و وعظ ایشان، هیچ جای دیگری نمی روند و به هیچ واعظی غیر از حسن اقا میری توجه نمی کنند!